Lotnictwo europejskie system handlu emisjami

EU ETS: rynki węgla Niniejszy przewodnik obejmuje rejestr Unii Unii Europejskiej ds. Systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS), wykorzystanie jednostek Kioto do przestrzegania w ramach EU ETS i przetargów na uprawnienia do emisji. Jako europejski system handlu uprawnieniami do emisji, EU ETS wyznacza limit emisji lub limit emisji do całkowitej emisji dozwolonej przez wszystkich operatorów EU ETS, ale w ramach tego limitu rynek emisji dwutlenku węgla umożliwia uczestnikom Systemu kupowanie i sprzedaż uprawnień, które wymagają. Cena węgla oznacza liczbę uczestników systemu EU ETS, którzy są skłonni zapłacić za dodatek UE (1 dodatek (EUA) wynosi 1 tony CO2 lub równoważnego), biorąc pod uwagę popyt i podaż. Ponadto utworzono unijne zezwolenia na lotnictwo (EUAAs), które mają być wykorzystane do przestrzegania przez operatorów linii lotniczych. W trakcie fazy III 50 aukcji zostanie sprzedanych na aukcji. ICE Futures Europe przeprowadza w imieniu DECC aukcje EUA ETS Phase III i EUAA. Operatorzy mogą również korzystać z pewnych jednostek Kioto w celu zapewnienia zgodności z systemem EU ETS. z zastrzeżeniem ograniczeń. Operator EU ETS może uzyskać dostęp do wtórnego rynku emisji dwutlenku węgla w celu zakupu uprawnień lub jednostek Kioto przez wiele tras: bezpośrednio z innymi firmami objętymi systemem kupującym lub sprzedającym od pośredników, np. banki i specjalistyczne firmy handlowe korzystające z usług brokera przyłączającego się do jednej z kilku giełd, które zawierają listę produktów uprawnień do emisji w rejestrze Unii Europejskiej Rejestr Unii Europejskiej jest bazą danych online obsługiwaną i zarządzaną przez Komisję Europejską przez EUA. Jednostki EUAA i Kioto są przechowywane, sprzedawane i oddawane do celów zgodności. Uczestnicy powinni zasięgać porady w tych sprawach. Aby uzyskać więcej informacji na temat funkcjonowania systemu EU ETS, zobacz Jak uczestniczyć w EU ETS. Rejestry fazy III Rejestr UE EU ETS działa w podobny sposób, jak w przypadku konta bankowego. System rejestru to aplikacja internetowa, która rejestruje: uprawnienia do emisji CO2 i jednostki przydzielone do rachunków operatora, osoby fizycznej, handlowej i rządowej, przenoszące przydziały i jednostki między rachunkami (w tym alokacje, przesunięcia, przekazywanie i anulowanie) rocznych zweryfikowanych emisji instalacji i operatorów statków powietrznych roczny stan zgodności instalacji i operatorów statków powietrznych Posiadacz rachunku może przechowywać, przekazywać, anulować lub nabywać uprawnienia UE i kwalifikujących się jednostek z Kioto. Dziennik transakcji Unii Europejskiej (EUTL) sprawdza, rejestruje i upoważnia wszystkie transakcje, które mają miejsce między kontami w rejestrze Unii Europejskiej. EUTL można przeglądać online i dostarcza szczegółowych informacji na temat zgodności unijnych operatorów systemu ETS, posiadaczy kont Unii i transakcji między kontami. Skomputeryzowane rejestry są kluczowymi elementami EU ETS i szerszym międzynarodowym handlu emisjami w ramach Konwencji ramowej ONZ o zmianach klimatu (UNFCCC s) w protokole z Kioto. Od czerwca 2017 r. Systemy rejestru zostały połączone w jeden system rejestrów, obsługiwany i zarządzany przez Komisję Europejską. Każde państwo członkowskie posiada swój własny krajowy rejestr administracyjny i krajowy w jednym rejestrze Unii. Agencja Środowiska jest krajowym administratorem Wielkiej Brytanii i jest odpowiedzialna za utrzymanie i administrowanie brytyjskim rejestrem krajowym w rejestrze Unii Europejskiej. Funkcjonalne wymagania rejestru są ustalane przez Komisję Europejską (za pośrednictwem Regulaminu Rejestracyjnego) i Sekretariatu UNFCCC (poprzez różne decyzje COPMOP). Jak otworzyć konto w rejestrze Instalacje i operatorzy statków powietrznych, którzy wykonują czynności z załącznika I, zgodnie z dyrektywą 200387EC, są zobowiązani do otwarcia rachunków w rejestrze Unii. Oprócz rachunków operatora rejestr Unii zawiera również konta osób posiadających rachunki handlowe i rachunki handlowe. Każda osoba fizyczna lub organizacja może ubiegać się o otwarcie takich rachunków, które mogą być używane wyłącznie dla jednostek handlowych. Takie konta nie są przestrzegane. Wszelkie dodatkowe pytania lub zapytania dotyczące funkcjonowania i funkcjonalności rejestru Unii należy kierować pocztą elektroniczną do brytyjskiego administratora rejestru. Informacje dotyczące rejestru przed 2017 r. I migracji do rejestru Unii można znaleźć na stronie internetowej Archiwum Narodowego. Jednostki Kioto w fazie III Operatorzy mają możliwość korzystania z pewnych jednostek Kioto w celu zapewnienia zgodności z systemem EU ETS. z zastrzeżeniem ograniczeń dotyczących rodzaju i ilości jednostek określonych w dyrektywie w sprawie systemu handlu uprawnieniami do emisji oraz rozporządzenia w sprawie rejestru. Powyższe limity przedstawiono poniżej, wraz z informacjami na temat wykorzystania tych jednostek do zgodności z systemem EU ETS. Typ jednostek Niektóre certyfikowane cyrkulacje emisji (CER) i jednostki redukcji emisji (ERUS) mogą być wykorzystane do zapewnienia zgodności z systemem EU ETS. Dalsze informacje na ten temat, w tym FAQ, można znaleźć na stronie internetowej Komisji Europejskiej. Ilość jednostek Operatorzy i operatorzy statków powietrznych mogą wymieniać dopuszczalne CER i ERU dla EUA i EUAA w granicach limitów. Ograniczenia są łączne w fazie II i III etapie EU ETS i są określone w rozporządzeniu Komisji Europejskiej w sprawie międzynarodowego prawa do kredytów przyjętym w dniu 8 listopada 2017 r. Jak używać jednostek w systemie EU ETS W fazie III niektóre jednostki CER i ERU można zamienić dla EUA. z zastrzeżeniem ograniczeń omówionych powyżej, w rejestrze Unii. Operatorzy mogą przekazywać ważne CER i ERU do centralnego konta w rejestrze Unii, a po zweryfikowaniu, że mogą być wykorzystane przez tego operatora w systemie EU ETS, operatorzy rachunku posiadania EUA będą przypisani do równowartości EUA. Operatorzy statków powietrznych mogą zażądać tego zamiaru i być zapisywani w EUAA. Rozporządzenie w sprawie rejestrów Komisji Europejskiej określa proces bardziej szczegółowo. Operatorzy instalacji i operatorów statków powietrznych uregulowani w systemie EU ETS powinni zauważyć, że wymiana kwalifikowalnego okresu 1 zobowiązania z tytułu kredytów międzynarodowych na rezerwy ogólne i dodatków lotniczych musi nastąpić do dnia 31 marca 2018 r., Po upływie którego nie będą kwalifikować się do wykorzystania w EU ETS. Twoje uprawnienia do międzynarodowego projektu (limit) są wyświetlane na Twoim koncie prowadzącym operatora lub kontach prowadzących operatora statków powietrznych. Więcej informacji na ten temat oraz obowiązujących zasad są dostępne w Komisji Europejskiej: Międzynarodowa strona internetowa dotycząca rynku emisji. w szczególności FAQ 7, 8 i 11. Wszelkie inne pytania lub zapytania dotyczące przechowywania lub zamiany jednostek Kioto w rejestrze powinny być kierowane drogą elektroniczną do administratora rejestru w Wielkiej Brytanii: etregistryhelpenvironment-agency. gov. uk Faza III aukcja Aukcje są skutecznym sposobem dystrybucji uprawnień na rynek i wzmacnia zasadę wypłacania zanieczyszczeń. Zachęca przedsiębiorstwa do uwzględnienia w swoich decyzjach pełnego kosztu węgla. Rozporządzenie w sprawie aukcji w sprawie europejskich aukcji prowizji reguluje sprzedaż na aukcji EUA na etapie III i EUAA. Zapewniała utworzenie wspólnej platformy aukcyjnej UE i przyznanie państwom członkowskim prawa do rezygnacji i utworzenia platform krajowych - Wielka Brytania, Niemcy i Polska skorzystały z tego prawa. Wielka Brytania była pierwszym państwem członkowskim UE, które odbyło aukcję w fazie II (2008-2017) i sprzedało 10 uprawnień w porównaniu do średniej unijnej wynoszącej 3. Wielka Brytania powołała ICE Futures Europe do przeprowadzania aukcji EUAs EU ETS III fazy i EUAAs w imieniu DECC od listopada 2017 r. Kontrakt z ICE został rozszerzony na przeprowadzenie aukcji do listopada 2017 r. Poprzednio ta usługa była świadczona przez Biuro Zarządzania Długami Zjednoczonego Królestwa. Aukcje UK są otwarte dla tych, które spełniają kryteria określone w odpowiednich przepisach UE i wymaganiach dotyczących członkostwa w ICE. Znajdziesz wskazówki dotyczące uczestnictwa w tych aukcjach na stronach internetowych aukcji emisji ICE. Niektóre firmy będą musiały wystąpić do Financial Services Authority (FSA) o odmianę pozwolenia, aby uczestniczyć w regulowanej działalności przetargowej w aukcjach emisji. Zapoznaj się z oświadczeniem FSA dotyczącym regulacji licencjonowania uprawnień do emisji w fazie III unijnego systemu handlu emisjami. DECC pełni rolę aukcjonera brytyjskiego na te aukcje. Ta rola jest wymagana przez prawodawstwo UE i jest odpowiedzialna za prowadzenie aukcji. UE jest w trakcie mianowania Monitora Jednolitego Aukcyjnego (SAM) w celu monitorowania i raportowania o prowadzeniu niektórych aukcji emisji w Europie. Więcej informacji można znaleźć na stronie internetowej Komisji Europejskiej. Więcej informacji na temat aukcji EU ETS w Wielkiej Brytanii można uzyskać kontaktując się z euetsauctionplatformdecc. gsi. gov. uk Kalendarz aukcji fazy III Pełny harmonogram aukcji EUA i EUAA dla fazy III jest dostępny na stronach internetowych aukcji emisji ICE. Wyniki aukcji fazy III Pierwsza aukcja III etapu brytyjskiego przetargu EUA odbyła się w dniu 21 listopada 2017 r. Więcej informacji można znaleźć w komunikacie prasowym DECC. Informacje na temat wyników kolejnych aukcji na etapie III można znaleźć na stronach internetowych aukcji emisyjnych ICE Futures Europe. Dodatkowe informacje o wynikach aukcji można znaleźć na stronach internetowych Komisji Europejskiej. Wyniki aukcji fazy II W fazie II EU ETS. Wielka Brytania przetrwała 30 udanych przetargów konkurencyjnych, sprzedając prawie 123 miliony EUA i podniosła do skarbu około 1,3 miliarda. Informacje na temat wyników aukcji fazy II można znaleźć na stronie internetowej Urzędu Długu. Ponowne zamówienia na brytyjską platformę aukcyjną EU ETS III fazy Zjednoczone Królestwo zgodziło się na utrzymanie brytyjskiego systemu opt-out z platformy aukcyjnej UE w zakresie handlu emisjami (EU ETS) po wygaśnięciu kontraktu z obecnym dostawcą w listopadzie 2017 r. 4 lutego 2018 r. DECC uruchomił pierwszy etap procesu ponownego zawierania zamówień, publikując wstępne ogłoszenie informacyjne za pośrednictwem witryny Daily Electronics Daily. W dniu 10 marca 2018 r. DECC będzie uczestniczyć w rynku na rzecz potencjalnych oferentów. Jeśli chcesz wziąć udział w sesji zaradczej, dowiedz się więcej informacji lub wyrazić zainteresowanie złożeniem oferty w przypadku rozpoczęcia formalnego procesu przetargowego, skontaktuj się z euetsauctionplatformdecc. gsi. gov. uk. Dalsze informacje Aby uzyskać więcej informacji na temat aukcji, skontaktuj się z euetsauctionplatformdecc. gsi. gov. uk Unijny rejestr Informacje dostępne publicznie Ocena ONZ (-ów) UN (ang.) Ocena wdrożenia krajowego rejestru jest wymagana, aby każda strona B załącznika została uznana za uprawnioną do uczestnictwa mechanizmów z Kioto. Wymogi dotyczące krajowych rejestrów są określone przede wszystkim decyzją 13CMP.1. Poniższe informacje są udostępniane zgodnie z wymaganiami sprawozdawczości określonymi w protokole z Kioto, które zapewniają spójność sprawozdawczości publicznej informacji między rejestrami i ułatwiają przegląd informacji publicznych podczas corocznych ocen przeprowadzonych na podstawie niezależnego sprawozdania oceniającego (IAR) wspólnej procedury operacyjnej, w celu wsparcia przeglądu biegłego. Każdy rejestr jest oceniany w celu ustalenia, czy są spełnione odpowiednie wymagania, a wyniki są przesyłane w formie (standardowych) sprawozdań IAR niezależnych sprawozdań z oceny do zespołów ds. Przeglądu ekspertów, pracujących na mocy art. 8 protokołu z Kioto. Zgodnie z pkt 44-48 załącznika do decyzji 13CMP.1 protokołu z Kioto poniżej znajduje się lista publicznie dostępnych informacji dotyczących rejestru krajowego Zjednoczonego Królestwa, wymaganych w ocenie SAR (S). Informacje o koncie z unijnego rejestru § 45 załącznika do decyzji 13CMP.1 omawia informacje o kontach, które muszą być publicznie dostępne. Informacje o koncie z rejestru Unii można znaleźć w raporcie na temat informacji o rachunkach: zgodnie z rozporządzeniem Komisji nr 1109 (UE) nr 3892017 następujące informacje zostały uznane za poufne: wszystkie rachunki wszystkich transakcji dokonane, unikalna identyfikacja jednostki kodeksem uprawnień i unikalną wartością numeryczną numeru seryjnego jednostki jednostek Kioto utrzymywanych lub dotkniętych transakcją. Nazwisko i dane kontaktowe imię i nazwisko, adres korespondencyjny, numer telefonu, numer faksu i adres e-mail przedstawiciela posiadacza rachunku uważa się również za poufny. Artykuł110 Informacje, w tym zapasy wszystkich rachunków, wszystkie dokonane transakcje, unikalny kod identyfikacyjny jednostki uprawnień i unikalna wartość liczbowa numeru seryjnego jednostki jednostek Kioto posiadanych lub mających wpływ na transakcję, przechowywanych w EUTL, Unii rejestru i każdego innego rejestru KP uznaje się za poufne, chyba że przepisy prawa Unii lub przepisy prawa krajowego, które realizują uzasadniony cel są zgodne z niniejszym rozporządzeniem, są proporcjonalne do informacji na temat art. 6 projektów (projekty JI) § 46 załącznika do decyzji 13CMP.1 omawia informacje o projektach z artykułu 6, zwane także projektami Wspólnego Wdrażania (JI), które muszą być publicznie dostępne. Zjednoczone Królestwo Wielkiej Brytanii i Irlandii Północnej nie prowadzi żadnych wspólnych projektów wykonawczych. Informacje o jednostkach uczestnictwa Transakcje Paragraf 47 załącznika do decyzji 13CMP.1 omawia informacje o jednostkach uczestnictwa i transakcjach, które muszą być publicznie dostępne. Przeczytaj raport SEF o informacje, o których mowa w paragrafie 47: Informacje dotyczące posiadania i transakcji są dostarczane tylko na poziomie typu gospodarstwa, ze względu na bardziej szczegółowe informacje uznane za poufne w przepisach UE. Patrz: artykuł 110 (UE) nr 3892017 Informacje o podmiotach prawnych upoważnionych przez Stronę do trzymania jednostek Ustęp 48 załącznika do decyzji 13CMP.1 wymaga, aby lista podmiotów prawnych upoważnionych przez Stronę do przechowywania jednostek została opublikowana: Podmioty uprawnione do posiadania jednostek wymienionych w § 48: Dalsze informacje Aby uzyskać więcej informacji o rejestrze Unii, skontaktuj się z etregistryhelpenvironment-agency. gov. uk Scam kredytowy węgiel rynki węgla nie są przeznaczone dla inwestorów indywidualnych. Zostaliśmy powiadomiony o oszustwach przy użyciu nazwy Carbon Registry lub podobnej osoby, która kontaktuje się ze społeczeństwem, błędnie twierdząc, że rejestr węglowy jest częścią Departamentu Energii i Zmian Klimatu oraz podając fałszywe dane kontaktowe departamentu. Oszuści mogą próbować wywierać nacisk na ludzi, aby kupować akcje, kredyty węglowe lub certyfikowane redukcje emisji (CER) w wysokich cenach. Osoby, do których się skierowano, mogą zostać zadzwonione i poinformować, że Carbon Registry podejmie przeciwko nim skargę, ponieważ odmówili zakupu akcji, a czasami szczegóły fikcyjnych spraw sądowych, które mają zwiększyć ciężar operacji. Departament doradza każdemu, kto odbiera takie komunikaty, aby zgłosić sprawę do policji (zadzwoń pod numer 101, numer telefonu niezwiązanego z sytuacją awaryjną) bezpośrednio lub za pośrednictwem działań związanych z oszustwami. System handlu emisjami UE (EU ETS) Unijny system handlu emisjami (EU ETS) jest kamieniem węgielnym polityki UE w zakresie przeciwdziałania zmianom klimatycznym i kluczowym instrumentem redukcji emisji gazów cieplarnianych w sposób opłacalny. Jest to pierwszy na świecie rynek węgla i pozostaje największy. działa w 31 krajach (wszystkie 28 krajów UE, a Islandia, Liechtenstein i Norwegia) ogranicza emisje z ponad 11 000 instalacji wykorzystujących duże ilości energii (elektrownie w fabrykach przemysłowych), a linie lotnicze działające między tymi krajami obejmują około 45 emisji gazów cieplarnianych w UE. System limitów i handlu EU ETS działa na zasadzie cap i trade. Nakładka jest ustalona na całkowitej ilości niektórych gazów cieplarnianych, które mogą być emitowane przez instalacje objęte systemem. Czapka jest zmniejszona w czasie, tak aby całkowite emisje spadły. W ramach czapki firmy otrzymują lub kupują uprawnienia do emisji, które mogą handlować ze sobą w razie potrzeby. Mogą też kupić ograniczone kwoty międzynarodowych kredytów z projektów oszczędzających emisje na całym świecie. Ograniczenie całkowitej liczby przydziałów zapewnia, że ​​mają one wartość. Po każdym roku firma musi oddać wystarczające przydziały na pokrycie wszystkich emisji, w przeciwnym razie nakłada się grzywny. Jeśli firma zmniejszy emisję, może utrzymać rezerwy na pokrycie przyszłych potrzeb lub sprzedać je innej firmie, która nie ma uprawnień. Handel przynosi elastyczność, która zapewnia redukcję emisji, gdzie najmniej to kosztuje. Silna cena węgla również promuje inwestycje w czyste, niskoemisyjne technologie. Kluczowe cechy fazy 3 (2017-2020) System EU ETS znajduje się obecnie w trzecim etapie znacząco różnym od etapów 1 i 2. Głównymi zmianami są: Pojedyncze, ogólnounijne górne limity emisji obowiązują w miejsce poprzedniego systemu krajowych limitów. Aukcje są domyślną metodą przydziału uprawnień (zamiast bezpłatnych alokacji), a zharmonizowane zasady alokacji mają zastosowanie do przyznanych uprawnień bezpłatnie Więcej sektorów i gazów obejmowało 300 milionów przydziałów zarezerwowanych w rezerwie dla nowych uczestników, aby finansować wdrażanie innowacyjnych technologii w zakresie energii odnawialnej oraz wychwytywanie i składowanie dwutlenku węgla w ramach programu NER 300 Sektory i gazy objęte systemem obejmuje następujące sektory i gazy z koncentracja na emisjach, które można mierzyć, zgłaszać i zweryfikować z dużą dokładnością: dwutlenek węgla (CO 2) z sektorów przemysłu energochłonnego wytwarzania energii i energii cieplnej, w tym rafinerii ropy naftowej, wyrobów stalowych i produkcji żelaza, aluminium, metali, cementu , wapno, szkło, ceramika, miazga, papier, tektura, kwasy i chemikalia organiczne luzem lotnictwo handlowe tlenek azotu (N 2 O) z produkcji Kwasy azotowe, adypinowe i glioksylowe oraz perfluorowęglowodory glikolu (PFC) z produkcji aluminium Udział w systemie EU ETS jest obowiązkowy dla firm z tych sektorów. ale w niektórych sektorach uwzględnia się jedynie niektóre małe instalacje, jeśli rządy wprowadzą środki fiskalne lub inne, które redukują emisje równoważną kwotą w sektorze lotnictwa, do 2018 EU ETS ma zastosowanie tylko do lotów między portami lotniczymi zlokalizowanymi w Europejskim Obszarze Gospodarczym (EOG). Obniżenie poziomu emisji EU ETS udowodniło, że obniżenie cen węgla i jego handlu może zdziałać. Emisje z instalacji w systemie spadają w przybliżeniu o 5 w porównaniu z początkiem etapu 3 (2017) (patrz dane z 2018 r.). W 2020 r. emisje z sektorów objętych systemem będą o 21 niższe niż w 2005 r. Rozwój rynku emisji CO2 Rozpoczęty w 2005 r. EU ETS jest pierwszym i największym światowym systemem handlu emisjami na świecie, liczącym ponad trzy czwarte międzynarodowego handlu uprawnieniami do emisji. Europejski system handlu uprawnieniami do emisji jest także inspirujący rozwój handlu emisjami w innych krajach i regionach. UE ma na celu powiązanie systemu EU ETS z innymi kompatybilnymi systemami. Główne uregulowanie UE dotyczące ETS Sprawozdania dotyczące rynku węgierskiego Przegląd EU ETS w fazie 3 Wdrażanie Historia legislacyjna dyrektywy 200387EC Działania poprzedzające wniosek Komisji Propozycja Komisji z października 2001 r. Reakcja Komisji na odczytanie wniosku w Radzie i Parlamencie (w tym wspólne stanowisko Rady) Otwarta Jaki jest cel handlu uprawnieniami do emisji? Celem unijnego systemu handlu uprawnieniami do emisji (EU ETS) jest pomoc państwom członkowskim UE w wypełnianiu zobowiązań dotyczących ograniczenia lub ograniczenia emisji gazów cieplarnianych w sposób oszczędny. Zezwalanie spółkom uczestniczącym na kupno lub sprzedaż uprawnień do emisji oznacza, że ​​cięcia emisji mogą być osiągnięte co najmniej kosztami. EU ETS jest fundamentem strategii UE w zakresie walki ze zmianą klimatu. Jest to pierwszy międzynarodowy system handlu uprawnieniami do emisji CO 2 na świecie i funkcjonuje od 2005 roku. Od stycznia 2008 r. Dotyczy on nie tylko 27 państw członkowskich UE, ale także trzech pozostałych członków Europejskiego Obszaru Gospodarczego Norwegii, Islandii i Liechtensteinu. Obecnie obejmuje ponad 10 000 instalacji w sektorach energetycznym i przemysłowym, które wspólnie odpowiadają za blisko połowę emisji CO2 i CO2 w całkowitych gazach cieplarnianych w UE. Zmiana dyrektywy EU ETS uzgodniona w lipcu 2008 r. Przyniesie sektor lotniczy do systemu od 2017 r. Jak działa handel emisjami EU ETS jest systemem limitów i handlu, tzn. Ogranicza ogólny poziom dozwolonych emisji, ale , w ramach tego limitu, pozwala uczestnikom systemu kupować i sprzedawać dodatki w miarę potrzeb. Te uprawnienia stanowią wspólną walutę handlową w centrum systemu. Jeden dodatek daje posiadaczowi prawo emisji jednej tony CO 2 lub równoważnej ilości innego gazu cieplarnianego. Nakładka na łączną liczbę przydziałów powoduje niedobór na rynku. W pierwszym i drugim okresie handlu w ramach programu państwa członkowskie musiały sporządzić krajowe plany rozdziału emisji (NAP), które określają całkowity poziom emisji ETS oraz liczbę uprawnień do emisji każdej instalacji w ich kraju. Pod koniec każdego roku instalacje muszą oddać uprawnienia odpowiadające ich emisjom. Firmy, które utrzymują emisje poniżej poziomu swoich uprawnień, mogą sprzedawać nadwyżki. Ci, którzy mają trudności z utrzymaniem emisji zgodnie z ich uprawnieniami, mają wybór pomiędzy podjęciem działań mających na celu zmniejszenie emisji własnych, takich jak inwestycje w bardziej wydajną technologię lub wykorzystanie mniej energii pochodzącej z węgla lub zakup dodatkowych uprawnień, których potrzebują na rynku, lub kombinacja dwóch. Takie wybory prawdopodobnie zostaną określone przez względne koszty. W ten sposób emisje są redukowane wszędzie tam, gdzie jest to najbardziej opłacalne. Jak długo trwa system handlu uprawnieniami do emisji w UE EU ETS rozpoczął się 1 stycznia 2005 r. Pierwszy okres rozliczeniowy trwał od trzech lat do końca 2007 r. I uczy się przez fazę przygotowań do drugiego krytycznego okresu handlowego. Drugi okres handlowy rozpoczynał się 1 stycznia 2008 r. I trwa pięć lat do końca 2017 r. Znaczenie drugiego okresu handlowego wynika z faktu, że jest ono zgodne z pierwszym okresem obowiązywania protokołu z Kioto, podczas którego UE i inne kraje uprzemysłowione muszą osiągnąć swoje cele w celu ograniczenia lub ograniczenia emisji gazów cieplarnianych. W drugim okresie handlu emisje EU ETS zostały ograniczone na poziomie około 6,5 poniżej poziomu z 2005 r., Aby zapewnić, że UE jako całość i państwa członkowskie indywidualnie realizują zobowiązania z Kioto. Jakie są główne wnioski wyciągnięte z dotychczasowych doświadczeń EU ETS położył cenę na węgiel i udowodnił, że handel energią w gazach cieplarnianych. Pierwszy okres wymiany handlowej z powodzeniem ustalił swobodny obrót uprawnieniami do emisji w całej UE, stworzył niezbędną infrastrukturę i rozwinął dynamiczny rynek emisji dwutlenku węgla. Korzyści dla środowiska z pierwszej fazy mogą być ograniczone z powodu nadmiernego przydziału uprawnień w niektórych Państwach Członkowskich i niektórych sektorach, głównie w oparciu o prognozy emisji, zanim zostaną opublikowane dane dotyczące zweryfikowanych emisji w ramach EU ETS. Gdy publikacja danych dotyczących zweryfikowanych emisji w 2005 r. Zwróciła uwagę na nadmierną alokację, rynek zareagował tak, jak oczekiwano poprzez obniżenie ceny rynkowej przydziałów. Dostępność danych dotyczących zweryfikowanych emisji pozwoliła Komisji na zapewnienie, że przydział krajowej alokacji w drugiej fazie zostanie ustalony na poziomie, który prowadzi do rzeczywistych redukcji emisji. Poza tym podkreślając potrzebę zweryfikowanych danych, do tej pory doświadczenie wykazało, że większa harmonizacja w ramach EU ETS jest konieczna, aby zapewnić osiągnięcie przez UE celów związanych z redukcją emisji, co najmniej kosztami i minimalnymi zakłóceniami konkurencji. Potrzeba większej harmonizacji jest jasna w odniesieniu do ustalania limitu w zakresie ogólnych uprawnień do emisji. Pierwsze dwa okresy handlowe wskazują również, że bardzo różniące się krajowe sposoby przydziału uprawnień do instalacji zagrażają uczciwej konkurencji na rynku wewnętrznym. Ponadto potrzebna jest większa harmonizacja, doprecyzowanie i udoskonalanie w odniesieniu do zakresu systemu, dostępu do kredytów z projektów redukcji emisji poza UE, warunków łączenia systemu EU ETS z systemami handlu uprawnieniami do emisji w innym miejscu oraz monitorowania, weryfikacji i wymogów sprawozdawczych. Jakie są główne zmiany w systemie handlu uprawnieniami do emisji w UE i od tego, kiedy stosują się do nich. Uzgodnione zmiany w projekcie będą miały zastosowanie od trzeciego okresu handlowego, tj. Stycznia 2017 r. Chociaż prace przygotowawcze zostaną rozpoczęte niezwłocznie, obowiązujące przepisy nie zmienią się do stycznia 2017 r. aby zapewnić utrzymanie stabilności przepisów. EU ETS w trzecim okresie będzie bardziej wydajnym, bardziej zharmonizowanym i sprawiedliwszym systemem. Zwiększona efektywność osiągnięta jest dzięki dłuższym okresom handlowym (8 lat zamiast 5 lat), silnemu i rocznemu obniżeniu poziomu emisji (21 redukcji w 2020 r. W porównaniu do 2005 r.) Oraz znacznemu wzrostowi kwoty sprzedaży na aukcji (z mniej niż 4 w fazie 2 do ponad połowy w fazie 3). W wielu dziedzinach uzgodniono większą harmonizację, w tym w odniesieniu do ustalania wielkości nakładów (w całej UE zamiast nakładek krajowych na etapach 1 i 2) oraz zasad przejściowych bezpłatnych uprawnień. Sprawiedliwość systemu została znacznie zwiększona poprzez dążenie do ogólnoeuropejskich zasad bezpłatnego przydziału dla instalacji przemysłowych oraz wprowadzenia mechanizmu redystrybucji uprawniającego nowe państwa członkowskie do licytowania większej liczby przydziałów. W jaki sposób tekst końcowy jest zgodny z pierwotnym wnioskiem Komisji Cele dotyczące klimatu i energii uzgodnione na wiosennym posiedzeniu Rady Europejskiej w 2007 r. I ogólna struktura wniosku Komisji w sprawie europejskiego systemu handlu uprawnieniami do emisji są nadal nienaruszone. Oznacza to, że liczba uprawnień do emisji zostanie ustalona na poziomie całej UE, a ta obniżka będzie corocznie zmniejszana zgodnie z liniową linią trendu, która będzie trwać po zakończeniu trzeciego okresu handlowego (2017-2020). Główna różnica w porównaniu z propozycją polega na tym, że licytowanie przydziałów będzie stopniowo stopniowane. Jakie są główne zmiany w porównaniu z wnioskiem Komisji W skrócie główne zmiany, które zostały wprowadzone do wniosku, są następujące: Niektóre państwa członkowskie mają możliwość fakultatywnego i tymczasowego odstępstwa od zasady, zgodnie z którą żadne dodatki nie zostaną rozdzielone bezpłatnie do 2017 r. Ta możliwość odstępstwa jest dostępna dla państw członkowskich, które spełniają określone warunki związane z wzajemną łącznością ich sieci energetycznej, udział jednego paliwa kopalnego w produkcji energii elektrycznej i PKBAPITA w stosunku do średniej dla UE-27. Ponadto ilość bezpłatnych uprawnień, które państwo członkowskie może przydzielić elektrowniom, jest ograniczona do 70 emisji dwutlenku węgla odnośnych zakładów w fazie 1 i spadków w latach następnych. Ponadto bezpłatne przydziały w fazie 3 mogą być przyznawane tylko elektrowniom, które działają lub są w budowie nie później niż do końca 2008 r. Patrz odpowiedź na pytanie 15 poniżej. W dyrektywie zostaną przedstawione bardziej szczegółowe informacje dotyczące kryteriów, które mają być stosowane w celu określenia sektorów lub podsektorów, które są narażone na znaczne ryzyko ucieczki emisji. oraz wcześniejszą datę opublikowania listy prowizji takich sektorów (31 grudnia 2009 r.). Ponadto, po dokonaniu przeglądu, kiedy zostanie osiągnięte satysfakcjonujące porozumienie międzynarodowe, instalacje we wszystkich odsłoniętych branżach otrzymają 100 bezpłatnych uprawnień w stopniu, w jakim będą korzystać z najbardziej wydajnych technologii. Wolne przydziały dla przemysłu są ograniczone do udziału emisji tych sektorów w całkowitych emisjach w latach 2005-2007. Łączna liczba przydziałów przyznawanych bezpłatnie na instalacje w sektorach przemysłu spadnie corocznie, zgodnie ze spadkiem poziomu emisji. Państwa członkowskie mogą również zrekompensować niektórym instalacjom koszty CO 2 przekazane w cenach energii elektrycznej, jeśli koszty CO 2 mogłyby w inny sposób narażać je na ryzyko ucieczki emisji. Komisja podjęła się zmodyfikowania wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa w zakresie ochrony środowiska w tym zakresie. Zobacz odpowiedź na pytanie 15 poniżej. Poziom zaproponowany przez Komisję w drodze licytacji przydziałów dla przemysłu nieeksploatowanego wzrośnie w sposób liniowy, ale raczej nie osiągnie 100 do 2020 r. Osiągnie poziom 70, aby osiągnąć 100 do roku 2027. Jak przewidziano we wniosku Komisji , 10 uprawnień do licytacji zostanie rozdzielonych z państw członkowskich o wysokim dochodzie per capita wśród osób o niskich dochodach na jednego mieszkańca, aby zwiększyć zdolność finansową tych ostatnich do inwestowania w technologie przyjazne dla klimatu. Dodano przepis dotyczący innego mechanizmu redystrybucyjnego 2 przydziałów na aukcji w celu uwzględnienia państw członkowskich, które w 2005 r. Osiągnęły redukcję co najmniej 20 emisji gazów cieplarnianych w porównaniu z rokiem referencyjnym ustalonym w protokole z Kioto. Udział dochodów z aukcji, które państwa członkowskie są zalecane do zwalczania i dostosowywania się do zmian klimatycznych głównie w UE, a także w krajach rozwijających się, wzrasta w granicach od 20 do 50. Tekst ten przewiduje uzupełnienie proponowanego dopuszczalnego poziomu wykorzystania kredytów JICDM w scenariuszu 20 dla istniejących operatorów, którzy otrzymali najniższe budżety na import i wykorzystanie takich kredytów w odniesieniu do alokacji i dostępu do kredytów w latach 2008-2017. Nowe sektory, nowe podmioty w okresach 2017-2020 i 2008-2017 również będą mogły korzystać z kredytów. Całkowita kwota kredytów, które mogą być wykorzystane, nie przekroczy 50 redukcji w latach 2008-2020. W oparciu o ścisłe ograniczenie emisji w kontekście zadowalającej umowy międzynarodowej Komisja mogłaby umożliwić dodatkowy dostęp do CER i ERU dla operatorów systemów wspólnotowych. Zobacz odpowiedź na pytanie 20 poniżej. Przychody z licytacji 300 milionów przydziałów z rezerwy dla nowych uczestników będą wykorzystane do wsparcia do 12 projektów demonstracyjnych wychwytywania i składowania dwutlenku węgla oraz projektów wykazujących innowacyjne technologie energii odnawialnej. Do tego mechanizmu finansowania dołączono szereg warunków. Zobacz odpowiedź na pytanie 30 poniżej. Możliwość rezygnacji z małych instalacji spalania, pod warunkiem że są one poddawane równoważnym środkom, została rozszerzona w celu pokrycia wszystkich małych instalacji bez względu na aktywność, przy czym próg emisji został podniesiony z 10.000 do 25.000 ton CO 2 rocznie, a próg zdolności produkcyjnej instalacje spalania muszą dodatkowo zostać podniesione z 25MW do 35MW. Przy tych podwyższonych progach udział objętych emisji, potencjalnie wykluczony z systemu handlu uprawnieniami do emisji, staje się znaczący, a co za tym idzie, dodano przepis umożliwiający odpowiednią redukcję ogólnounijnego limitu uprawnień. Czy w krajowych planach rozdziału uprawnień do emisji (NAP) w krajowych i przyszłych okresach handlowych (2005-2007) i drugim (2008-2017) państwa członkowskie ustaliły całkowitą ilość przydziałów, które mają zostać wydane, a ich zostałyby przydzielone do danych instalacji. This approach has generated significant differences in allocation rules, creating an incentive for each Member State to favour its own industry, and has led to great complexity. As from the third trading period, there will be a single EU-wide cap and allowances will be allocated on the basis of harmonised rules. National allocation plans will therefore not be needed any more. How will the emission cap in phase 3 be determined The rules for calculating the EU-wide cap are as follows: From 2017, the total number of allowances will decrease annually in a linear manner. The starting point of this line is the average total quantity of allowances (phase 2 cap) to be issued by Member States for the 2008-12 period, adjusted to reflect the broadened scope of the system from 2017 as well as any small installations that Member States have chosen to exclude. The linear factor by which the annual amount shall decrease is 1.74 in relation to the phase 2 cap. The starting point for determining the linear factor of 1.74 is the 20 overall reduction of greenhouse gases compared to 1990, which is equivalent to a 14 reduction compared to 2005. However, a larger reduction is required of the EU ETS because it is cheaper to reduce emissions in the ETS sectors. The division that minimises overall reduction cost amounts to: a 21 reduction in EU ETS sector emissions compared to 2005 by 2020 a reduction of around 10 compared to 2005 for the sectors that are not covered by the EU ETS. The 21 reduction in 2020 results in an ETS cap in 2020 of a maximum of 1720 million allowances and implies an average phase 3 cap (2017 to 2020) of some 1846 million allowances and a reduction of 11 compared to the phase 2 cap. All absolute figures indicated correspond to the coverage at the start of the second trading period and therefore dont take account of aviation, which will be added in 2017, and other sectors that will be added in phase 3. The final figures for the annual emission caps in phase 3 will be determined and published by the Commission by 30 September 2017. How will the emission cap beyond phase 3 be determined The linear factor of 1.74 used to determine the phase 3 cap will continue to apply beyond the end of the trading period in 2020 and will determine the cap for the fourth trading period (2021 to 2028) and beyond. It may be revised by 2025 at the latest. In fact, significant emission reductions of 60-80 compared to 1990 will be necessary by 2050 to reach the strategic objective of limiting the global average temperature increase to not more than 2C above pre-industrial levels. An EU-wide cap on emission allowances will be determined for each individual year. Will this reduce flexibility for the installations concerned No, flexibility for installations will not be reduced at all. In any year, the allowances to be auctioned and distributed have to be issued by the competent authorities by 28 February. The last date for operators to surrender allowances is 30 April of the year following the year in which the emissions took place. So operators receive allowances for the current year before they have to surrender allowances to cover their emissions for the previous year. Allowances remain valid throughout the trading period and any surplus allowances can now be banked for use in subsequent trading periods. In this respect nothing will change. The system will remain based on trading periods, but the third trading period will last eight years, from 2017 to 2020, as opposed to five years for the second phase from 2008 to 2017. For the second trading period Member States generally decided to allocate equal total quantities of allowances for each year. The linear decrease each year from 2017 will correspond better to expected emissions trends over the period. What are the tentative annual ETS cap figures for the period 2017 to 2020 The tentative annual cap figures are as follows: These figures are based on the scope of the ETS as applicable in phase 2 (2008 to 2017), and the Commissions decisions on the national allocation plans for phase 2, amounting to 2083 million tonnes. These figures will be adjusted for several reasons. Firstly, adjustment will be made to take into account the extensions of the scope in phase 2, provided that Member States substantiate and verify their emissions accruing from these extensions. Secondly, adjustment will be made with respect to further extensions of the scope of the ETS in the third trading period. Thirdly, any opt-out of small installations will lead to a corresponding reduction of the cap. Fourthly, the figures do not take account of the inclusion of aviation, nor of emissions from Norway, Iceland and Liechtenstein. Will allowances still be allocated for free Yes. Industrial installations will receive transitional free allocation. And in those Member States that are eligible for the optional derogation, power plants may, if the Member State so decides, also receive free allowances. It is estimated that at least half of the available allowances as of 2017 will be auctioned. While the great majority of allowances has been allocated free of charge to installations in the first and second trading periods, the Commission proposed that auctioning of allowances should become the basic principle for allocation. This is because auctioning best ensures the efficiency, transparency and simplicity of the system and creates the greatest incentive for investments in a low-carbon economy. It best complies with the polluter pays principle and avoids giving windfall profits to certain sectors that have passed on the notional cost of allowances to their customers despite receiving them for free. How will allowances be handed out for free By 31 December 2017, the Commission will adopt EU-wide rules, which will be developed under a committee procedure (Comitology). These rules will fully harmonise allocations and thus all firms across the EU with the same or similar activities will be subject to the same rules. The rules will ensure as far as possible that the allocation promotes carbon-efficient technologies. The adopted rules provide that to the extent feasible, allocations are to be based on so-called benchmarks, e. g. a number of allowances per quantity of historical output. Such rules reward operators that have taken early action to reduce greenhouse gases, better reflect the polluter pays principle and give stronger incentives to reduce emissions, as allocations would no longer depend on historical emissions. All allocations are to be determined before the start of the third trading period and no ex-post adjustments will be allowed. Which installations will receive free allocations and which will not How will negative impacts on competitiveness be avoided Taking into account their ability to pass on the increased cost of emission allowances, full auctioning is the rule from 2017 onwards for electricity generators. However, Member States who fulfil certain conditions relating to their interconnectivity or their share of fossil fuels in electricity production and GDP per capita in relation to the EU-27 average, have the option to temporarily deviate from this rule with respect to existing power plants. The auctioning rate in 2017 is to be at least 30 in relation to emissions in the first period and has to increase progressively to 100 no later than 2020. If the option is applied, the Member State has to undertake to invest in improving and upgrading of the infrastructure, in clean technologies and in diversification of their energy mix and sources of supply for an amount to the extent possible equal to the market value of the free allocation. In other sectors, allocations for free will be phased out progressively from 2017, with Member States agreeing to start at 20 auctioning in 2017, increasing to 70 auctioning in 2020 with a view to reaching 100 in 2027. However, an exception will be made for installations in sectors that are found to be exposed to a significant risk of carbon leakage. This risk could occur if the EU ETS increased production costs so much that companies decided to relocate production to areas outside the EU that are not subject to comparable emission constraints. The Commission will determine the sectors concerned by 31 December 2009. To do this, the Commission will assess inter alia whether the direct and indirect additional production costs induced by the implementation of the ETS Directive as a proportion of gross value added exceed 5 and whether the total value of its exports and imports divided by the total value of its turnover and imports exceeds 10. If the result for either of these criteria exceeds 30, the sector would also be considered to be exposed to a significant risk of carbon leakage. Installations in these sectors would receive 100 of their share in the annually declining total quantity of allowances for free. The share of these industries emissions is determined in relation to total ETS emissions in 2005 to 2007. CO 2 costs passed on in electricity prices could also expose certain installations to the risk of carbon leakage. In order to avoid such risk, Member States may grant a compensation with respect to such costs. In the absence of an international agreement on climate change, the Commission has undertaken to modify the Community guidelines on state aid for environmental protection in this respect. Under an international agreement which ensures that competitors in other parts of the world bear a comparable cost, the risk of carbon leakage may well be negligible. Therefore, by 30 June 2017, the Commission will carry out an in-depth assessment of the situation of energy-intensive industry and the risk of carbon leakage, in the light of the outcome of the international negotiations and also taking into account any binding sectoral agreements that may have been concluded. The report will be accompanied by any proposals considered appropriate. These could potentially include maintaining or adjusting the proportion of allowances received free of charge to industrial installations that are particularly exposed to global competition or including importers of the products concerned in the ETS. Who will organise the auctions and how will they be carried out Member States will be responsible for ensuring that the allowances given to them are auctioned. Each Member State has to decide whether it wants to develop its own auctioning infrastructure and platform or whether it wants to cooperate with other Member States to develop regional or EU-wide solutions. The distribution of the auctioning rights to Member States is largely based on emissions in phase 1 of the EU ETS, but a part of the rights will be redistributed from richer Member States to poorer ones to take account of the lower GDP per head and higher prospects for growth and emissions among the latter. It is still the case that 10 of the rights to auction allowances will be redistributed from Member States with high per capita income to those with low per capita income in order to strengthen the financial capacity of the latter to invest in climate friendly technologies. However, a provision has been added for another redistributive mechanism of 2 to take into account Member States which in 2005 had achieved a reduction of at least 20 in greenhouse gas emissions compared with the reference year set by the Kyoto Protocol. Nine Member States benefit from this provision. Any auctioning must respect the rules of the internal market and must therefore be open to any potential buyer under non-discriminatory conditions. By 30 June 2017, the Commission will adopt a Regulation (through the comitology procedure) that will provide the appropriate rules and conditions for ensuring efficient, coordinated auctions without disturbing the allowance market. How many allowances will each Member State auction and how is this amount determined All allowances which are not allocated free of charge will be auctioned. A total of 88 of allowances to be auctioned by each Member State is distributed on the basis of the Member States share of historic emissions under the EU ETS. For purposes of solidarity and growth, 12 of the total quantity is distributed in a way that takes into account GDP per capita and the achievements under the Kyoto-Protocol. Which sectors and gases are covered as of 2017 The ETS covers installations performing specified activities. Since the start it has covered, above certain capacity thresholds, power stations and other combustion plants, oil refineries, coke ovens, iron and steel plants and factories making cement, glass, lime, bricks, ceramics, pulp, paper and board. As for greenhouse gases, it currently only covers carbon dioxide emissions, with the exception of the Netherlands, which has opted in emissions from nitrous oxide. As from 2017, the scope of the ETS will be extended to also include other sectors and greenhouse gases. CO 2 emissions from petrochemicals, ammonia and aluminium will be included, as will N2O emissions from the production of nitric, adipic and glyocalic acid production and perfluorocarbons from the aluminium sector. The capture, transport and geological storage of all greenhouse gas emissions will also be covered. These sectors will receive allowances free of charge according to EU-wide rules, in the same way as other industrial sectors already covered. As of 2017, aviation will also be included in the EU ETS. Will small installations be excluded from the scope A large number of installations emitting relatively low amounts of CO 2 are currently covered by the ETS and concerns have been raised over the cost-effectiveness of their inclusion. As from 2017, Member States will be allowed to remove these installations from the ETS under certain conditions. The installations concerned are those whose reported emissions were lower than 25 000 tonnes of CO 2 equivalent in each of the 3 years preceding the year of application. For combustion installations, an additional capacity threshold of 35MW applies. In addition Member States are given the possibility to exclude installations operated by hospitals. The installations may be excluded from the ETS only if they will be covered by measures that will achieve an equivalent contribution to emission reductions. How many emission credits from third countries will be allowed For the second trading period, Member States allowed their operators to use significant quantities of credits generated by emission-saving projects undertaken in third countries to cover part of their emissions in the same way as they use ETS allowances. The revised Directive extends the rights to use these credits for the third trading period and allows a limited additional quantity to be used in such a way that the overall use of credits is limited to 50 of the EU-wide reductions over the period 2008-2020. For existing installations, and excluding new sectors within the scope, this will represent a total level of access of approximately 1.6 billion credits over the period 2008-2020. In practice, this means that existing operators will be able to use credits up to a minimum of 11 of their allocation during the period 2008-2017, while a top-up is foreseen for operators with the lowest sum of free allocation and allowed use of credits in the 2008-2017 period. New sectors and new entrants in the third trading period will have a guaranteed minimum access of 4.5 of their verified emissions during the period 2017-2020. For the aviation sector, the minimum access will be 1.5. The precise percentages will be determined through comitology. These projects must be officially recognised under the Kyoto Protocols Joint Implementation (JI) mechanism (covering projects carried out in countries with an emissions reduction target under the Protocol) or Clean Development Mechanism (CDM) (for projects undertaken in developing countries). Credits from JI projects are known as Emission Reduction Units (ERUs) while those from CDM projects are called Certified Emission Reductions (CERs). On the quality side only credits from project types eligible for use in the EU trading scheme during the period 2008-2017 will be accepted in the period 2017-2020. Furthermore, from 1 January 2017 measures may be applied to restrict the use of specific credits from project types. Such a quality control mechanism is needed to assure the environmental and economic integrity of future project types. To create greater flexibility, and in the absence of an international agreement being concluded by 31 December 2009, credits could be used in accordance with agreements concluded with third countries. The use of these credits should however not increase the overall number beyond 50 of the required reductions. Such agreements would not be required for new projects that started from 2017 onwards in Least Developed Countries. Based on a stricter emissions reduction in the context of a satisfactory international agreement . additional access to credits could be allowed, as well as the use of additional types of project credits or other mechanisms created under the international agreement. However, once an international agreement has been reached, from January 2017 onwards only credits from projects in third countries that have ratified the agreement or from additional types of project approved by the Commission will be eligible for use in the Community scheme. Will it be possible to use credits from carbon sinks like forests No. Before making its proposal, the Commission analysed the possibility of allowing credits from certain types of land use, land-use change and forestry (LULUCF) projects which absorb carbon from the atmosphere. It concluded that doing so could undermine the environmental integrity of the EU ETS, for the following reasons: LULUCF projects cannot physically deliver permanent emissions reductions. Insufficient solutions have been developed to deal with the uncertainties, non-permanence of carbon storage and potential emissions leakage problems arising from such projects. The temporary and reversible nature of such activities would pose considerable risks in a company-based trading system and impose great liability risks on Member States. The inclusion of LULUCF projects in the ETS would require a quality of monitoring and reporting comparable to the monitoring and reporting of emissions from installations currently covered by the system. This is not available at present and is likely to incur costs which would substantially reduce the attractiveness of including such projects. The simplicity, transparency and predictability of the ETS would be considerably reduced. Moreover, the sheer quantity of potential credits entering the system could undermine the functioning of the carbon market unless their role were limited, in which case their potential benefits would become marginal. The Commission, the Council and the European Parliament believe that global deforestation can be better addressed through other instruments. For example, using part of the proceeds from auctioning allowances in the EU ETS could generate additional means to invest in LULUCF activities both inside and outside the EU, and may provide a model for future expansion. In this respect the Commission has proposed to set up the Global Forest Carbon Mechanism that would be a performance-based system for financing reductions in deforestation levels in developing countries. Besides those already mentioned, are there other credits that could be used in the revised ETS Yes. Projects in EU Member States which reduce greenhouse gas emissions not covered by the ETS could issue credits. These Community projects would need to be managed according to common EU provisions set up by the Commission in order to be tradable throughout the system. Such provisions would be adopted only for projects that cannot be realised through inclusion in the ETS. The provisions will seek to ensure that credits from Community projects do not result in double-counting of emission reductions nor impede other policy measures to reduce emissions not covered by the ETS, and that they are based on simple, easily administered rules. Are there measures in place to ensure that the price of allowances wont fall sharply during the third trading period A stable and predictable regulatory framework is vital for market stability. The revised Directive makes the regulatory framework as predictable as possible in order to boost stability and rule out policy-induced volatility. Important elements in this respect are the determination of the cap on emissions in the Directive well in advance of the start of the trading period, a linear reduction factor for the cap on emissions which continues to apply also beyond 2020 and the extension of the trading period from 5 to 8 years. The sharp fall in the allowance price during the first trading period was due to over-allocation of allowances which could not be banked for use in the second trading period. For the second and subsequent trading periods, Member States are obliged to allow the banking of allowances from one period to the next and therefore the end of one trading period is not expected to have any impact on the price. A new provision will apply as of 2017 in case of excessive price fluctuations in the allowance market. If, for more than six consecutive months, the allowance price is more than three times the average price of allowances during the two preceding years on the European market, the Commission will convene a meeting with Member States. If it is found that the price evolution does not correspond to market fundamentals, the Commission may either allow Member States to bring forward the auctioning of a part of the quantity to be auctioned, or allow them to auction up to 25 of the remaining allowances in the new entrant reserve. The price of allowances is determined by supply and demand and reflects fundamental factors like economic growth, fuel prices, rainfall and wind (availability of renewable energy) and temperature (demand for heating and cooling) etc. A degree of uncertainty is inevitable for such factors. The markets, however, allow participants to hedge the risks that may result from changes in allowances prices. Are there any provisions for linking the EU ETS to other emissions trading systems Yes. One of the key means to reduce emissions more cost-effectively is to enhance and further develop the global carbon market. The Commission sees the EU ETS as an important building block for the development of a global network of emission trading systems. Linking other national or regional cap-and-trade emissions trading systems to the EU ETS can create a bigger market, potentially lowering the aggregate cost of reducing greenhouse gas emissions. The increased liquidity and reduced price volatility that this would entail would improve the functioning of markets for emission allowances. This may lead to a global network of trading systems in which participants, including legal entities, can buy emission allowances to fulfil their respective reduction commitments. The EU is keen to work with the new US Administration to build a transatlantic and indeed global carbon market to act as the motor of a concerted international push to combat climate change. While the original Directive allows for linking the EU ETS with other industrialised countries that have ratified the Kyoto Protocol, the new rules allow for linking with any country or administrative entity (such as a state or group of states under a federal system) which has established a compatible mandatory cap-and-trade system whose design elements would not undermine the environmental integrity of the EU ETS. Where such systems cap absolute emissions, there would be mutual recognition of allowances issued by them and the EU ETS. What is a Community registry and how does it work Registries are standardised electronic databases ensuring the accurate accounting of the issuance, holding, transfer and cancellation of emission allowances. As a signatory to the Kyoto Protocol in its own right, the Community is also obliged to maintain a registry. This is the Community Registry, which is distinct from the registries of Member States. Allowances issued from 1 January 2017 onwards will be held in the Community registry instead of in national registries. Will there be any changes to monitoring, reporting and verification requirements The Commission will adopt a new Regulation (through the comitology procedure) by 31 December 2017 governing the monitoring and reporting of emissions from the activities listed in Annex I of the Directive. A separate Regulation on the verification of emission reports and the accreditation of verifiers should specify conditions for accreditation, mutual recognition and cancellation of accreditation for verifiers, and for supervision and peer review as appropriate. What provision will be made for new entrants into the market Five percent of the total quantity of allowances will be put into a reserve for new installations or airlines that enter the system after 2017 (new entrants). The allocations from this reserve should mirror the allocations to corresponding existing installations. A part of the new entrant reserve, amounting to 300 million allowances, will be made available to support the investments in up to 12 demonstration projects using the carbon capture and storage technology and demonstration projects using innovative renewable energy technologies. There should be a fair geographical distribution of the projects. In principle, any allowances remaining in the reserve shall be distributed to Member States for auctioning. The distribution key shall take into account the level to which installations in Member States have benefited from this reserve. What has been agreed with respect to the financing of the 12 carbon capture and storage demonstration projects requested by a previous European Council The European Parliaments Environment Committee tabled an amendment to the EU ETS Directive requiring allowances in the new entrant reserve to be set aside in order to co-finance up to 12 demonstration projects as requested by the European Council in spring 2007. This amendment has later been extended to include also innovative renewable energy technologies that are not commercially viable yet. Projects shall be selected on the basis of objective and transparent criteria that include requirements for knowledge sharing. Support shall be given from the proceeds of these allowances via Member States and shall be complementary to substantial co-financing by the operator of the installation. No project shall receive support via this mechanism that exceeds 15 of the total number of allowances (i. e. 45 million allowances) available for this purpose. The Member State may choose to co-finance the project as well, but will in any case transfer the market value of the attributed allowances to the operator, who will not receive any allowances. A total of 300 million allowances will therefore be set aside until 2018 for this purpose. What is the role of an international agreement and its potential impact on EU ETS When an international agreement is reached, the Commission shall submit a report to the European Parliament and the Council assessing the nature of the measures agreed upon in the international agreement and their implications, in particular with respect to the risk of carbon leakage. On the basis of this report, the Commission shall then adopt a legislative proposal amending the present Directive as appropriate. For the effects on the use of credits from Joint Implementation and Clean Development Mechanism projects, please see the reply to question 20. What are the next steps Member States have to bring into force the legal instruments necessary to comply with certain provisions of the revised Directive by 31 December 2009. This concerns the collection of duly substantiated and verified emissions data from installations that will only be covered by the EU ETS as from 2017, and the national lists of installations and the allocation to each one. For the remaining provisions, the national laws, regulations and administrative provisions only have to be ready by 31 December 2017. The Commission has already started the work on implementation. For example, the collection and analysis of data for use in relation to carbon leakage is ongoing (list of sectors due end 2009). Work is also ongoing to prepare the Regulation on timing, administration and other aspects of auctioning (due by June 2017), the harmonised allocation rules (due end 2017) and the two Regulations on monitoring and reporting of emissions and verification of emissions and accreditation of verifiers (due end 2017).Reducing emissions from aviation Aviation is one of the fastest-growing sources of greenhouse gas emissions. The EU is taking action to reduce aviation emissions in Europe and working with the international community to develop measures with global reach. Aviation emissions growing fast Direct emissions from aviation account for about 3 of the EUs total greenhouse gas emissions and more than 2 of global emissions. If global aviation was a country, it would rank in the top 10 emitters. Someone flying from London to New York and back generates roughly the same level of emissions as the average person in the EU does by heating their home for a whole year. By 2020 . global international aviation emissions are projected to be around 70 higher than in 2005 and the International Civil Aviation Organization (ICAO) forecasts that by 2050 they could grow by a further 300-700. Along with other sectors, aviation is contributing to emission reductions within the EU through the EU emissions trading system. Aviation in EU Emissions Trading System CO 2 emissions from aviation have been included in the EU emissions trading system (EU ETS) since 2017. Under the EU ETS, all airlines operating in Europe, European and non-European alike, are required to monitor, report and verify their emissions, and to surrender allowances against those emissions. They receive tradeable allowances covering a certain level of emissions from their flights per year. The system has so far contributed to reducing the carbon footprint of the aviation sector by more than 17 million tonnes per year, with compliance covering over 99.5 of emissions. In addition to market-based measures like the ETS, operational measures such as modernising and improving air traffic management technologies, procedures and systems also contribute to reducing aviation emissions. Scope of aviation ETS The legislation. adopted in 2008, was designed to apply to emissions from flights from, to and within the European Economic Area (EEA) the 28 EU Member States, plus Iceland, Liechtenstein and Norway. The European Court of Justice has confirmed that this approach is compatible with international law. The EU has, however, decided to limit the scope of the EU ETS to flights within the EEA until 2018 to support the development of a global measure by the International Civil Aviation Organization (ICAO). Proposal for aviation ETS from 2017 In light of the progress on the global measure (see below), the European Commission has proposed to continue the current approach beyond 2018 . This proposal will now be considered by the European Parliament and the Council of the European Union. Results of public consultation In 2018, the European Commission held a public consultation on market-based measures to reduce the climate change impact from international aviation. The consultation sought input on both global and EU policy options. In total, 85 citizens and organizations responded. Global scheme to offset emissions In October 2018, the International Civil Aviation Organization (ICAO) agreed on a Resolution for a global market-based measure to address CO 2 emissions from international aviation as of 2021 . The agreed Resolution sets out the objective and key design elements of the global scheme, as well as a roadmap for the completion of the work on implementing modalities. The Carbon Offsetting and Reduction Scheme for International Aviation, or CORSIA . aims to stabilise CO 2 emissions at 2020 levels by requiring airlines to offset the growth of their emissions after 2020. Airlines will be required to monitor emissions on all international routes offset emissions from routes included in the scheme by purchasing eligible emission units generated by projects that reduce emissions in other sectors (e. g. renewable energy). During the period 2021-2035, and based on expected participation, the scheme is estimated to offset around 80 of the emissions above 2020 levels . This is because participation in the first phases is voluntary for states, and there are exemptions for those with low aviation activity. All EU countries will join the scheme from the start. A regular review of the scheme is required under the terms of the agreement. This should allow for continuous improvement, including in how the scheme contributes to the goals of the Paris Agreement . Work is ongoing at ICAO to develop the necessary implementation rules and tools to make the scheme operational. Effective and concrete implementation and operationalization of CORSIA will ultimately depend on national measures to be developed and enforced at domestic level. Commission Proposal Building Global Action EU ETS application from 2017 to 2018 EU ETS application for 2017 Main EU ETS and aviation legislationThe EU tackles growing aviation emissions Brussels, 3 February 2017 The Commission is amending the EU Emissions Trading System (ETS) making it fit for tackling CO2 emissions from aviation. This comes following an agreement by the International Civil Aviation Organization (ICAO) to stabilise international aviation emissions. The European Union is a leading advocate for addressing fast-growing emissions from aviation. At the 2018 ICAO Assembly, the European Union and its Member States played an instrumental role in securing a deal on a global market-based measure to stabilise international aviation emissions. The system will require airlines to monitor and report their annual CO 2 emissions on international routes and offset those exceeding 2020 levels. Following this deal at global level, a revision of the EU Emissions Trading System is needed to maintain the contribution of the aviation sector to the European climate objectives and for the smooth implementation of the ICAO Global Market-Based Measure. The Commission is proposing to continue with the current geographic scope of the EU Emissions Trading System for aviation, covering flights between airports in the European Economic Area. This will ensure a level playing field and equal treatment of all airlines flying in Europe. Commissioner for Climate Action and Energy Miguel Arias Cantildeete said: With this proposal we are making sure that the aviation sector also contributes to our climate objectives. Now, we call on countries around the world to participate in the global scheme from the beginning and help us finalise and implement sound environmental criteria to deliver real emissions reductions in the aviation sector . Commissioner for Transport Violeta Bulc said: Following ICAOs landmark agreement, the European Union is now focused on getting the global scheme up and running. We are serious about achieving carbon neutral growth for aviation, and we will provide technical and financial assistance to make it happen. Aviation is a global business and no country can be left behind Todays proposal to revise the EU Emission Trading System will be discussed by the European Parliament and the Council, which are expected to finalise the co-decision process by the end of the year. The future competitiveness of the European air transport sector and its environmental sustainability go hand-in-hand. One of the objectives of the Aviation Strategy for Europe adopted by the Commission in December 2018 is therefore to preserve and enhance high environmental standards. Between 2017 and 2018, commercial airlines covered by the EU Emissions Trading System contributed to more than 65 million tonnes of CO emission reductions. These reductions have taken place either within the sector or in other sectors of the economy. The levels of compliance are above 99.5 of covered emissions. The detailed rules of the Global Market-Based Measure will be prepared in 2017 and endorsed by ICAO in the course of 2018. The Commission is contributing to this process, and will provide technical assistance where needed. Even if the scheme only starts from 2021, emissions data should be collected from 2019. Once there is greater clarity on the implementation of the Global Market-Based Measure, the Commission intends to present a further assessment of the EU Emission Trading System and, as appropriate, make the necessary proposals to make the scheme operational. This will also take due account of the EUs commitment to reduce domestic economy-wide greenhouse gas emissions by at least 40 by 2030 compared to 1990 levels. For More Information Questions and Answers. Reducing emissions from aviation Fact sheet. 39th Assembly of the International Civil Aviation Organisation